Karina Obara

Wydawałoby się, że tacy, jak oni twardo stąpają po ziemi. Jeden jest protestantem, drugi buddystą, a dwaj pozostali radykalnymi katolikami. Co ich łączy? To, że są programistami. Ale też lęk o to, że sztuczna inteligencja zawłaszczy ludzką świadomość.

Gdy zwracam uwagę młodej matce, że jej dwulatek nie powinien gapić się na bajki w smartfonie, podczas gdy ona robi zakupy w centrum handlowym, nazywa mnie histeryczką. Do koleżanki, której dziecko w wózku też trzyma w ręku telefon mówi: „Przecież nie byłabym w stanie zrobić normalnie zakupów, bo darłby się jak opętany”.

Za trzy lata stuknie mi pięćdziesiątka. I robię wszystko, aby być samodzielna w świecie nowoczesnych technologii. Nie. Nie jestem taka mądra i przewidująca. To mój syn zmusił mnie, abym sobie radziła. – Nie pomogę ci dla twojego dobra – powiedział. I to nie raz. – Spróbuj sama, a jak nie dasz rady, wtedy możesz na mnie liczyć.

Coraz więcej ludzi na świecie jest zmęczona tym, co pokazują media. Dlaczego? Przestają mediom ufać. Informacja staje się powoli towarem luksusowym, za który płacić gotowi są zamożniejsi. Biedni ludzie stopniowo stają się bierni.

Nowoczesne technologie mogą pomóc osobom w traumie. Jeśli dobrze je wykorzystamy, nie
pozwolą na wyparcie zbrodni tym, którzy do traumy się przyczynili.

Podczas gdy część świata zachwyca się koncertem awatarów ABBY w Londynie, druga część pyta o ludzką zdolność do pogodzenia się ze stratą ukochanych osób. I o nasze bezpieczeństwo w wirtualnym świecie, którego uczestnicy mogą nas wykorzystać. Również seksualnie.

10-letnia Nylah przyjęła TikTokowe wyzwanie, aby podduszać się dopóty, dopóki nie zemdleje. Nie przeżyła tego „challenge’u”. Jej mama postanowiła teraz pozwać TikToka. Uważa, że aplikacja jest winna śmierci jej dziecka. TikTok odpiera zarzuty

Statystyki pokazują, że cyberprzemoc to nie margines. Doznaje jej już ponad połowa młodych ludzi. Nie można się przed nią ukryć, nie zostawia śladów na ciele, ale rany w psychice po jej doświadczeniu goją się często latami. Czasem nigdy. Czy i jak możemy przed nią chronić nasze dzieci?

Aplikacje, które pomagają zrzucić zbędne kilogramy są dla wielu jak przyjaciele. Nie wyśmieją, nie zdradzą, nie ocenią. Motywują i konkretyzują plan odchudzania. Dają nadzieję i nie piętnują, gdy coś pójdzie nie tak i sięgniesz po diabelsko smaczne ciastko.

Wojna w Ukrainie pokazuje, jak wielką moc mają media społecznościowe. Najpierw pozytywną. Sprawiły, że niemal cała Polska stała się wielką organizacją pozarządową, wyręczając system państwowy w pomocy uchodźcom. Im więcej czasu mija jednak od wybuchu wojny, coraz silniej wybrzmiewa negatywna strona mediów społecznościowych. Jeśli nie będziemy czujni, polskie pospolite ruszenie z pomocą Ukrainie, może stać się wysiłkiem na marne.

W czasie, gdy kulę ziemską obiegają dramatyczne filmy i zdjęcia z ukraińskiej Buczy, bogate Rosjanki oburzają się, że dom mody Chanel nie chce im sprzedawać swoich akcesoriów. Nie kupią ich ani w Paryżu, ani w Dubaju. Nagrywają dramatyczne apele, które zachęcają do walki z „rusofobią”. I publicznie niszczą posiadane przez siebie torebki Chanel. Jak to możliwe, że ludzie z kraju Dostojewskiego tak odlecieli?

współczesnego świata. Jak sztuczna inteligencja może pomóc państwom w humanitarnych katastrofach? Zwłaszcza tym państwom, które boją się „Innego”, a przez to przymykają oczy na to, że pozostawieni bez pomocy, umierają niewinni ludzie.

Nowoczesne technologie i niestandardowe pomysły przyczyniły się do spektakularnych porażek podczas wojen na świecie. Była też wojna o złoty stolec, konflikt nocnikowy i odcięte ucho. Wszystkie bez sensu.

Dzięki mediom społecznościowym prezydent Ukrainy wyrasta na bohatera z innej epoki. Internauci nazywają go już nowym typem polityka. Nie szczuje jednych na drugich, walczy o pokój i wygląda tak, jakby mówił tylko prawdę. Wzrusza niemal każdego widza, który uczestniczy w wojnie w Ukrainie przed monitorem.  Wraz z nim społeczeństwo ukraińskie staje się na oczach świata jednym z najbardziej wspólnotowych społeczeństw naszych czasów. Czy to prawda, czy tylko złudzenie medialne w obliczu szoku, jaki Putin zgotował światu?

Podczas gdy w Polsce pandemia COVID-19 nadal się przedłuża, Dania na dobre ją pożegnała. Nie znaczy to jednak, że nie dmucha na zimne. Przy ponad 80 proc. zaszczepionych jest jej jednak znacznie łatwiej oddychać bez przeszkód.

– Jak ja bym chciała, żeby miłość życia znów można było spotkać w pociągu, a nie na portalu randkowym – żali się 45-letnia Aneta. Od pięciu lat samotna. I jak mówi, bez perspektyw na zmianę. – A dla mnie portale randkowe to wielkie dobrodziejstwo naszych czasów – ripostuje Kasia, 48-letnia mama dwójki nastolatków. – Gdyby nie one, siedziałabym sama w domu i miała pretensje do życia, że ustawiło się do mnie nieodpowiednim otworem.

To absolutny rekord pandemii koronawirusa w Polsce. Grubo ponad milion osób jest na kwarantannie. Zaraz może być ich nawet trzy miliony – przewidują eksperci. I niewykluczone, że potężnie ucierpi na tym gospodarka. Na pierwszy ogień pójdą sklepy z żywnością. Bo skoro tylu ludzi siedzi przymusowo w domach, będą zamawiać zakupy online. Ale kto dowiezie je do sklepu i do klienta, skoro zarażonych omikronem przybywa każdego dnia?

Jeśli martwicie się o swoje dzieci, które spędzają za dużo czasu na TikTok-u, pokażcie im dobre przykłady, jak można wykorzystać to medium społecznościowe do odmiany własnego losu. Może stanie się z nimi to, co z 21-letnim Senegalczykiem Khaby Lame. Przez czysty przypadek został milionerem.

– Powinniśmy zastanowić się nad tym, jakie cele są dla nas ludzi najbardziej pożądane, jakie mamy priorytety. Wtedy łatwiej będzie nam kontrolować kierunek rozwoju technologii. Wiem, że to trudne, ale jesteśmy do tego zdolni – mówi dr Paweł Fortuna, psycholog, pisarz i trener biznesu. Rozmawiamy o jego najnowszej książce „Optimum. Idea cyberpsychologii pozytywnej”.

est to, że ona nie chce uczyć się nowych rzeczy. Tęskni za starym światem, za kontaktem twarzą w twarz. Winę za izolację zrzuca na nowoczesne narzędzia, których nienawidzi.

O tym jak innowacyjna gra dla seniorów może zmienić także i naszą przyszłość opowiada dr Ludmiła Zając-Lamparska, prof. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, psycholog kierująca Pracownią Badań nad Starzeniem się Poznawczym. Rozmawia Karina Obara.

Peter Sloterdijk w wywiadzie, którego przed świętami udzielił niemieckiej gazecie Handelsblatt powiedział, że poprzez ukierunkowaną ewolucję może wkrótce powstać więcej sztucznego życia niż obecnie wymiera życia naturalnego. Bez oceny czy to dobrze, czy źle, przyjrzyjmy się noworocznie nadziei, jaką nauka pokłada w xenobotach. Czy mogą stać się bronią, która zwalczy groźne choroby, pandemię i przedłuży nam życie?

Bydgoszczanin, pilot, pułkownik z Departamentu Innowacji MON. Lot w kosmos byłby spełnieniem jego marzeń. Ma duże szanse. Zwłaszcza że wie, po co chce tam polecieć. – To wielka sprawa dla Polaków, bo ESA po raz pierwszy od dekady ogłosiła nabór na astronautę – mówi Bartek Harkot. Natychmiast się zgłosił.

Coraz częściej słyszę zarówno od kobiet, jak i od mężczyzn, że związek z żywym człowiekiem jest tak trudny, skomplikowany emocjonalnie i nieprzewidywalny, że o wiele lepiej żyłoby się w związku z czymś na kształt androida. Miałby ciało i program w mózgu skonstruowany w taki sposób, żeby jego ludzki partner odetchnął wreszcie z ulgą. Nie musiałby odczytywać stanów emocjonalnych, kłócić się o liczbę wypitych piw czy zajmować się mnóstwem niechcianych spraw, które na co dzień czynią związek uciążliwym.

– Proszę cię, zrób coś, żeby Facebook nie zalewał mnie wciąż dyskusjami na temat wojny polsko-polskiej i nie straszył powikłaniami po koronawirusie – żali się moja przyjaciółka Renata. Z domu wychodzi w masce i w gumowych rękawiczkach. Tak bardzo boi się koronawirusa. Jest wielką miłośniczką portali społecznościowych. Przyznaje jednak, że porusza się w nich intuicyjnie. A chciałaby mieć poczucie sprawczości. I zarządzać swoim czasem. Postanowiłam jej i wam, drodzy czytelnicy, pomóc w tym.